Stowarzyszenie Forum Środowisk Sztuki Tańca zostało powołane w maju 2019 roku i zarejestrowane w lipcu.

Wywodzi się z Otwartego Forum Środowisk Sztuki Tańca, które zawiązało się jako nieformalna grupa po Kongresie Kultury Polskiej (2009 r.). Podczas Kongresu Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego zapowiedziało utworzenie Instytutu Muzyki i Tańca. Środowisko podjęło wówczas konieczną, oddolną inicjatywę szerokiej konsolidacji, uznając tym samym, że jest to jedyna możliwa droga do wprowadzania niezbędnych zmian, podniesienia rangi i wzmocnienia potencjału sztuki tańca w Polsce.

OFŚST w latach 2009-2019 funkcjonowało jako zrzeszenie osób dążących do poprawy warunków funkcjonowaniu sztuki tańca w Polsce. Co istotne, osoby te reprezentowały różne formy relacji ze sztuką: taniec (wykonawstwo artystyczne), choreografię (twórczość artystyczną), krytykę, badania, edukację, pedagogikę, animację, management, produkcję i in. Dzięki temu istotną cechą OFŚST była różnorodność reprezentowanych punktów widzenia, pozycji względem sztuki tańca oraz diagnozowania jej potrzeb i możliwości.

Od wielu lat środowisko skupione wokół OFŚST, a obecnie Forum Tańca, zwraca uwagę na potrzeby sztuki tańca w Polsce i inicjuje dialog i zmiany, uwzględniając szczególne potrzeby tej dziedziny. Skuteczność tej inicjatywy przejawia się m.in. w licznych i głębokich przeobrażeniach, jakim uległy w ostatniej dekadzie modele planowania i programowania projektów oraz dysponowania funduszy przekazywanych także na taniec.

Pierwszymi aktywnościami działalności nieformalnej grupy OFŚST były:
- organizacja ok. 10 spotkań środowiskowych, podczas których dyskutowano nad sytuacją sztuki tańca w Polsce i nad kształtem Instytutu Muzyki i Tańca. W spotkaniach uczestniczyło po kilkadziesiąt osób z różnych środowisk tańca. Spotkania odbywały się w różnych miastach, co podkreślało oddolny, demokratyczny, niehierarchiczny charakter inicjatywy. Wśród miejsc spotkań można wymienić m.in.: Warszawę, Poznań, Gdańsk, Kielce, Wrocław, Kraków, Lublin;

- opracowanie dokumentów diagnozujących sytuację tańca w Polsce, wskazujących potrzeby i zmiany konieczne na tym polu, określających możliwy zakres działań Instytutu Muzyki i Tańca w poszczególnych obszarach, w tym największych raportów o stanie tańca w Polsce, które powstały w 2009 (po Kongresie Kultury), autorstwa Joanny Szymajdy i Jadwigi Majewskiej, oraz 2011 roku (po I Kongresie Tańca). Materiały te dostępne są tu: http://www.kongrestanca.pl/pl/materialy
OFŚST brało czynny udział w organizacji I Kongresu Tańca, w dużej mierze moderatorami paneli kongresowych i autorami raportów byli członkowie Forum Tańca.
http://www.kongrestanca.pl/pl/start-aktualnosci

- oddolna inicjatywa skonsolidowanego środowiska tańca miała kluczowy wpływ na kształt powołanego przez MKIDN Instytutu Muzyki i Tańca w 2010 r. Zanim do tego doszło, odbywały się spotkania delegacji Otwartego Forum Środowisk Sztuki Tańca z przedstawicielami Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Planując powołanie zastępcy dyrektora IMiT (a więc szefa Departamentu Tańca) MKiDN konsultowało tę decyzję z OFŚST i uwzględniło jego propozycję.

W ramach wspierania MKiDN w procesie powołania IMiT, w OFŚST opracowano dokumenty na temat edukacji tanecznej, edukacji o tańcu, popularyzacji i promocji tańca, przekwalifikowań zawodowych tancerzy, programów pomocy socjalno-prawnej, wspierania profesjonalnego rozwoju zawodowego środowiska tańca, informacji i bieżącej dokumentacji wydarzeń artystycznych, wspierania badań nad tańcem i rozwoju dyskursów: historycznego, teoretycznego i krytycznego; Autorami tych dokumentów byli m.in. Daria Dziedzic, Małgorzata Jabłońska, Wiesław Jakubczak, Edyta Kozak, Anna Królica, Jadwiga Majewska, Janusz Marek, Witold Mrozek, Barbara Sier-Janik.

- komunikacja w ramach Otwartego Forum Środowisk Sztuki Tańca odbywała się w ramach grupy mailowej, która po zrealizowaniu najważniejszego celu, czyli po powstaniu Instytutu Muzyki i Tańca, zaczęła służyć za miejsce wymiany informacji środowiskowych, komunikacji związanej z różnymi wydarzeniami, zgłaszania potrzeb poparcia w kryzysowych sytuacjach, dyskusji na bieżące tematy, wyboru przedstawicieli/lek OFŚST delegowanych do udziału w komisjach konkursowych programów IMiT i innych.

W 2017 r. roku podczas spotkania blisko 100 reprezentantów/tek różnych zawodów i aktywności związanych ze sztuka tańca z całej Polski, a także polskich artystów/tek tworzących na co dzień za granicą, zapadła decyzja o konieczności powołania organizacji pozarządowej kontynuującej, usprawniającej, a co najważniejsze: rozwijającej działanie OFŚST.

W 2019 r. OFŚST przekształciło się w stowarzyszenie Forum Środowisk Sztuki Tańca uzyskało osobowość prawną.

____

Artykuł: Joanna Derkaczew, Taniec nie będzie na lodzie,
wyborcza.pl
10 marca 2010
https://wyborcza.pl/1,75410,7647834,Tan

Podczas Kongresu Kultury Polskiej w Krakowie minister kultury Bogdan Zdrojewski zapowiedział powołanie państwowego Instytutu Tańca. Właśnie padły pierwsze konkretne propozycje. To dobrze, bo bez "adresu" taniec nigdy nie zostanie uznany za ważną dziedzinę sztuki.

Walkę o uznanie dla swojej dziedziny środowisko polskich tancerzy toczy od lat. Nieustannie dowodzić muszą spraw oczywistych. Że taniec współczesny to nie to samo, co balet, rytmika czy "ta kolorowa grupa, która kręci się w tle, gdy śpiewa Doda". Że bez oparcia w solidnych, stabilnych instytucjach tancerze nigdy nie będą równoprawnymi partnerami dla ośrodków zagranicznych. Że nie ma w tej chwili innego sposobu na scalenie środowiska niż objęcie go opieką państwa. Że polskie myślenie o tańcu jako o "dziedzinie niszowej" wynika wyłącznie z braku infrastruktury (dostępnych i dostosowanych do potrzeb tancerzy sal widowiskowych i treningowych, czytelni z literaturą fachową), edukacji oraz informacji (przeciętny absolwent szkoły średniej ma pewnie za sobą wycieczkę szkolną do muzeum czy na "Zemstę", ale o istnieniu teatru tańca nawet nie słyszał). W USA, Europie Zachodniej, a także Rumunii czy Bułgarii spektakle taneczne to ważna, ceniona i szeroko dyskutowana część kultury.

Choć poprawia się sprawa edukacji tancerzy i teoretyków tańca (przy teatrach i na festiwalach organizowane są kursy - na Uniwersytecie Muzycznym w Warszawie działa Podyplomowe Studium Teorii Tańca, a w 2007 roku krakowska PWST i Śląski Teatr Tańca uruchomiły w Bytomiu Wydział Teatru Tańca), większość tancerzy po dyplom i doktorat i tak musi udawać się za granicę. W strukturach akademickich taniec współczesny nadal przynależy do specjalności "rytmika i taniec", a czasem znajduje się w tej samej sekcji, co "muzyka kościelna". Spektakle wciąż istnieją przede wszystkim w trybie festiwalowym - artyści jeżdżą z przeglądu na przegląd, bo nie dysponują własną salą, gdzie mogliby pokazywać swoje przedstawienia.

Na Kongresie Kultury Polskiej w Krakowie minister kultury Bogdan Zdrojewski (PO) zapowiedział utworzenie Instytutu Tańca, który - na wzór Instytutu Filmowego czy Instytutu Teatralnego - mógłby stać się podstawą do rozwoju dziedziny. Dwa tygodnie temu tancerze przypomnieli ministrowi obietnicę w oficjalnym liście. We wtorek odbyło się spotkanie tancerzy z Zenonem Butkiewiczem, dyrektorem ministerialnego departamentu narodowych instytucji kultury.

- Padła propozycja opracowania koncepcji Instytutu Muzyki i Tańca - relacjonuje Ryszard Kalinowski, tancerz i choreograf z Lubelskiego Teatru Tańca. - Obie dziedziny musiałyby podzielić się siedzibą i budżetem, ale zachowałyby merytoryczną niezależność. Takie rozwiązanie byłoby dla nas do przyjęcia, rozumiemy, że powołanie nowej instytucji to ogromny wysiłek organizacyjny i finansowy. Potrzebny nam jest przede wszystkim "adres", miejsce, gdzie artyści, potencjalni odbiorcy, partnerzy z zagranicy mogliby się nawzajem odnaleźć. Zależy nam także na geście oficjalnego uznania dla naszej dziedziny, potwierdzenia, że państwo nas dostrzega.

Instytut powstawałby w kilku etapach. - Najpierw portal, mediateka, archiwum, baza informacji i kontaktów - mówi Kalinowski. - Potem wzmocnienie współpracy z ośrodkami lokalnymi, na końcu sprawy finansowania i rozdziału środków. Przy wsparciu ministerstwa planujemy zorganizowanie w tej sprawie pod koniec roku Kongresu Tańca - otwartą debatę nad sytuacją i potrzebami.

Teraz w Polsce istnieje kilkadziesiąt niezależnych grup i kolektywów tanecznych, kilkanaście profesjonalnie zorganizowanych festiwali, kilka dużych scen usiłujących łączyć działalność widowiskową i edukacyjną: Kielecki Teatr Tańca, Lubelski Teatr Tańca, Polski Teatr Tańca w Poznaniu, Śląski Teatr Tańca w Bytomiu - od 16 lat organizator Międzynarodowej Konferencji Tańca Współczesnego i Festiwalu Sztuki Tanecznej. Dziedziny "taniec" nadal oficjalnie nie ma.